Nie czytam beletrystyki, a po „Najgorszą w szkole jogi” sięgnęłam w drodze absolutnego wyjątku, ponieważ któregoś dnia to ja się okazałam najgorsza w szkole jogi. Wszyscy wszystko dookoła mnie robili, a ja – nic. Nie, żebym się porównywała, ale jednak jakoś głupio. Obok mnie dwie kobity mniej więcej w moim wieku, a też śmigały te
Mam przeczucie podobne do przeczucia Marcina Wichy: że przedmioty to wszystko, co po nas pozostaje. Oraz, że z designem jest jak z policją. Nigdy go nie ma, kiedy naprawdę jest potrzebny. Czytam mało. Być może dlatego, że zarabiam na życie czytaniem. A być może z jakichś innych powodów, które dla mnie samej nie są oczywiste.
Pomyślałam sobie, że od czasu do czasu warto by się było wymieniać inspiracjami (książkami, filmami, miejscami, które są tuż za rogiem, a inni niekoniecznie o nich wiedzą), pomysłami na spędzenie czasu i rozmaitymi przydasiami. Inspiracje i przydasie są bez porównania lepsze od dobrych rad. We wtorek w nocy obejrzałam film tego pana (klik,klik). Bardzo